Οκτώ(8) ολόκληρα χρόνια στρατός, δύσκολα περνάνε. Η στολή γίνεται ένα με το σώμα και σε απαλλάσσει από την επιλογή του τι να φορέσεις κάθε μέρα. Εξάλλου και στις γυναίκες αυτή η στολή ήταν κάτι που άρεσε. Γύρω στα 1920, στρατιώτες οι περισσότεροι από το χωριό για μια αναμνηστική φωτογραφία.
Αν αναγνωρίζετε κάποιον προπάππο σας, ενημερώστε μας στο email agiosthomas@hotmail.com

Φωτογραφία από τον στρατό, ενθύμιο για την οικογένεια.
Περίπου στα 1918 - 1920.
Αριστερά Στυλιανός Βρεττός, δεξιά άγνωστος.

1937 Μια παρέα, μια φωτογραφία για να δηλώνει αιώνια την συνύπαρξη. Από τη φωτογραφία μαθαίνουμε και για το τι επιτάσσει η μόδα της εποχής για τους άντρες. Κουστούμι με γιλέκο και γραβάτα. Καπελάκι και κομπολόι στο χέρι για να περνάει η ώρα μας. Έχει αλλάξει τίποτα από τότε, εκτός του χρόνου που περνάει;
Ορθιοι: Κοτσώρος, οι υπόλοιποι μη αναγνωρίσιμοι. Καθιστοί από αριστερά: μη αναγνωρίσιμος, Στέλιος Βρεττός, Ηλίας Βρετός, μη αναγνωρίσιμος.
Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για μεγέθυνση.

1938
Στέλιος Βρεττός. Τραυματίας πολέμου στο νοσοκομείο την πρώτη ημέρα του πολέμου.

1937
Στέλιος Βρεττός με τη σύζυγό του Δήμητρα. Η εμπόλεμη κατάσταση στην Ελλάδα απαιτούσε μεγάλο διάστημα θητείας, ίσως και 3 χρόνια. Ο χρόνος για να ανταμώσεις την οικογένειά σου λιγοστός. Όταν δε το είχες πετύχει έστω και για λίγες ώρες, έπρεπε να κυκλοφορείς με τη στολή.

Αρχισμηνίας Γεωργιάδης Ιωάννης του Σπυρίδωνος.
Γεννήθηκε στον Αγιο Θωμά το 1919. Τον Σεπτέμβριο του 1938 κατατάσσεται στην Αεροπορική Ακαδημία (Τμήμα Υπαξιωματικών) και αποφοιτά τον Αύγουστο του 1940 με τον βαθμό του Ιπτάμενου Σμηνία. Σκοτώθηκε στις 16 Ιουλίου 1942, σε διατεταγμένη υπηρεσία(αποστολή βομβαρδισμού), κοντά στο αεροδρόμιο ΕΤΚΟΥ της Αιγύπτου με αεροσκάφος Hurricane.

1948 στο όρος Βίτσι, κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου.
Κάτω αριστερά: Νίκος Γκίκας. Ορθιος δεξιά: Θανάσης Πέππας.